Ik heb mogen ondervinden dat een viering in een aula en één in de kerk toch wel heel verschillend zijn. Het zal er ook wel van afhangen in welke parochie je de viering doet, maar je bent toch meer gebonden. Toen ik vorige week de viering van mijn neef mocht verzorgen, stootte ik op een aantal beperkingen , maar ondanks dat werd het toch een mooi , warm moment waar de broers blij mee waren.
Ikzelf was ook tevreden, dat ik voor mijn neef mee mocht helpen om het afscheid warm en toch iets persoonlijker te maken. We vergeten je niet, Werner!
Elke viering is anders, elk gesprek is anders, iedereen gaat anders om met verdriet , met het afscheid van iemand die ze graag zien. In elk gesprek is het aftoetsen hoe het leven van de dierbare verlopen is.
De ene familie vertelt heel vlot, de andere iets minder en dan zijn de juiste vragen belangrijk. Luisteren is boodschap nummer 1 bij een gesprek.
Ik heb ook ervaren dat een foto bij mij ook veel kan losmaken. Een foto van de dierbare erbij nemen om een beeld te vormen van wie hij of zij was , geeft extra dimensie aan het gesprek.
___________________________________________________________________________________________________________________________________________
Als spreker bij afscheid is niets zo mooi om te horen dat het een heel mooie viering was, heel tekenend en warm. Dat doet zoveel deugd omdat je dan weet dat je warme woorden bijdroegen tot troost bij familie en vrienden op een heel moeilijk moment.
Een prachtig compliment kreeg ik ook na het afscheid van een vader. De dochter vertelde dat het net was of ik haar vader gekend had, zo tekenend was zijn verhaal verteld. Hier was ik heel erg door geraakt en heel blij!
Afscheid nemen doen we met een lach en een traan, omdat in het leven vreugde en verdriet ook afwisselen ..... en afscheid nemen is een deel van het leven.
Ik hoop nog heel veel keer troost te mogen bieden onder de vorm van een afscheidsviering.
Bij een viering die ik verzorgde was een man gestorven die altijd het leven langs de zonnige kant had bekeken. Hij wilde geen koffietafel , want dat paste niet bij hem.
Na de viering en de begraafplaats, staken we de straat over en in De Swaen stond alles klaar voor een hapje en een drankje en werd er gedronken op het leven van die man.
Laten Marcel en ik nu net 's morgens hier nog over bezig zijn geweest en ik zei dat ik geen koffietafel wilde , maar wel een bescheiden receptie waar er zeker cola moest zijn! Een hapje, een drankje en een terugblik, in een ongedwongen sfeer.
In het fragment hieronder kan je beluisteren hoe koffietafels in verschillende streken een andere invulling kennen en wat de traditie is die er achter zit. Maar ze hebben allemaal hetzelfde doel : een trieste periode afsluiten en een start nemen voor de volgende fase in je leven.
Dit is geen triest verhaal , maar wel mooi om te beluisteren en het stukje geschiedenis hierrond te kennen.
Vandaag mocht ik een viering verzorgen op een mooie en unieke locatie nl het kasteel Hallehof in Halle-Zoersel. De ruimte waar familie en vrienden zich verzamelden keek uit op een vijver omgeven door bomen en struiken in herfstkleuren. Het was er niet zo warm, maar de aankleding maakte veel goed , net als de opstelling van de kist met de bloemen en kaarsen er rond geschikt. Lauren en medewerkers weten heel goed waar ze mee bezig zijn. De twee meisjes die zoveel verdriet hadden , werden door haar uitgenodigd om een bloem uit het bloemstuk te kiezen als herinnering. Een heel mooi gebaar van haar! Ik hoop hier nog afscheidsvieringen te mogen verzorgen.
Op donderdag telefoon krijgen om op zaterdag een afscheid te verzorgen.... dit gebeurt niet elke keer en is een uitdaging! Het gesprek bij de familie verliep op een aangename manier en als je nadien een dankbare mail krijgt, weet je dat je het verschil maakt en daar gaat het tenslotte om!
Veerle,
Dank dat je vandaag nog even tijd voor ons kon vrijmaken.
Eerlijk gezegd hadden we tot deze middag een zeer nare ervaring maar jij hebt ons alvast terug een goed gevoel bezorgd.
De afscheidsviering van ons mam is bij jouw in goede handen.
Nadat ik de viering doorstuurde , kreeg ik dit antwoord :
Top gedaan.
Het gaat een mooie viering worden.
Het is fijn om te horen dat je werk gewaardeerd wordt.
Vandaag , 21 januari , mocht ik de viering verzorgen van Melanie. Melanie was de zus van Gusta, die 3 maanden geleden overleed. Omdat ze het afscheid zo mooi vond, wilde ze dit ook. En daar hebben de kinderen van Gusta naar geluisterd. Melanie overleed op 4 januari en ze wilden dat ik de viering deed. Wij hadden een weekje vakantie vanaf 8 januari.... maar geen probleem. De viering werd dan op 21 januari gepland. Het streelt je ego om uitdrukkelijk terug gevraagd te worden, maar ik was ook blij om dit voor hen te kunnen doen.
Een afscheid laat je niet zomaar los om dan verder te gaan met de volgende viering. Het blijft soms onder je huid zitten bv omdat er zoveel mensen geraakt werden door die persoon, omdat de partner ongelooflijk sterk is op dat moment maar waarvan je weet dat dit slechts een pantser is, omdat die persoon jonger is dan ik, omdat de overledene heel positief in het leven stond... Er zijn zoveel redenen om van elk afscheid iets mee te nemen.
Vrijdag sprak ik terug af met de partner van iemand die me heel erg beroerde en waar ik na het gesprek een goed gevoel bij had. Het verdriet zat natuurlijk nog hoog, ze had al enkele hindernissen moeten overwinnen en moeten vechten voor haar wensen, ze leerde om 'neen' te zeggen en ondervond tegelijkertijd dat mensen ' neen' moeilijk aanvaarden. Maar , ze komt er wel, als ze voldoende tijd neemt en zichzelf op de eerste plaats blijft zetten. Haar dierbare zal altijd met haar mee op pad gaan en haar steun zijn op de hobbelige weg. Ik gun haar alle geluk van de wereld.