We weten allemaal dat Covid-19 op iedereen een diepe indruk heeft nagelaten, op vele vlakken. Sommigen voelden dit op vlak van hun werk, anderen vooral sociaal, maar iedereen heeft een eigen Covid-verhaal.
Maar wat me het meest is bijgebleven, zijn de getuigenissen van mensen die afscheid moesten nemen van een familielid of vriend in volle lockdown. Iemand die alleen in een ziekenhuis is tijdens de laatste momenten van zijn of haar leven..... dat is niet menselijk. Niet voor de zieke zelf, maar ook niet voor de mensen die moeten toekijken, want zo was het. Geen afscheid kunnen nemen van iemand die je graag ziet, is zo pijnlijk en dat draag je mee voor de rest van je leven.
Afscheidsmomenten hebben een betekenis, een taak. Wanneer je op een warme manier afscheid kan nemen, start je ook al een stukje je verwerkingsproces. Wanneer dat warme afscheidsmoment ontbreekt, kan dit het rouwproces bemoeilijken. Velen hebben dit warme moment moeten missen.
Maar misschien denk je er over na om toch een momentje te voorzien nu het kan. Het is niet meer het echte afscheid, maar kan wel zo aanvoelen. Door met alle mensen die de overledene kenden een herinneringsmoment te organiseren, kan je dit afscheid toch nog op een mooie manier beleven. Het leven vieren en herinneringen ophalen.
Dit kan je op vele plaatsen doen: in je eigen tuin of die van vrienden of familie, tijdens een wandeling in een park waar op verschillende plaatsen even wordt stilgestaan bij het leven van je dierbare,.....
Ook hierbij kan ik jullie helpen door het persoonlijke verhaal te vertellen en zo het leven van jouw dierbare te vieren.